فاطمه و زهرا و محمدمهدی

سلام عموجان یک سال از هجران شما گذشت اما نبود شما در باورمان نمی گنجد میدونم که با باباجونم داری ما رو می بینی و جاتون خیلی از اینجا بهتره اما میدونید تو این مدت چه به فرزندانتون گذشت میدونی بابام که نتونست فراق شمارو تحمل کنه و سریع ما رو تنها گذاشت. غم بچه های شما رو با گوشت و پوستمون درک میکنیم چون ماهم مثل اونا تو هفت ماه دو بار یتیم شدیم بخدا همه ما از غم دوری شما پیر شدیم میگن خاک سرده ولی من که چیزی ندیدم هرچه گذشت داغ دلمون سنگین تر شد و فراق شما سخت تر چه چاره کنیم این فراق ها را انشاالله که با داداش جونتون زیر سایه ارباب بیکفن تا قیامت که وعده دیدارمونه خوش باشید فقط شما رو به ارباب ما رو...

آسمان دیده ام ، گردیده گریان ای پدر ز این غم عظمی بود حالم پریشان ای پدر رفتی و با خاطراتت زنده هستم روز و شب چون کلافی از غمت سر در گریبان ای پدر ...